mijn eerste dagen in Zambia
Door: helene Verkerk
Blijf op de hoogte en volg Nienke
20 Oktober 2010 | Zambia, Livingstone
Hallo Lieve mensen,
Hier dan een bericht van mij uit Livingstone, Zambia.
Ik ben zondagmiddag va huis vertrokken. Was om 17.00 op schiphol dus had nog uren de tijd om op mijn gemak te kijken waar ik precies heen moest.De vlucht naar Frankfurt vertok iets later dus moest ik rennen om mijn vlucht naar Johannesburg op tijd te halen. Deze ging prima. Ik had een geweldige plek, genoeg been ruimte en aan het raam.Toch nog wat kunnen slapen. Rond half 9 in Johannesburg om om 10.00 weer te vertrekken, dit werd 11.00. Het was nog 1½ uur vliegen naar Livingstone. Daar hoorde ik Nienke al roepen. Eve nog wat papieren invullen, stempel in het paspoort en mijn koffer pakken en ik kon aan mijn avontuur beginnen.
Nienke en Rianne stonden mij op te wachten amen met e chauffeur en een meisje die net was aangekomen uit Londen. Het was een korte rit naar het huis waar Nienke verblijft dus kreeg nog niet echt veel te zien.
Wel vertelde Nienke dat de organisatie erg moeilijk deed over het feit dat ik graag een paar keer met haar mee wilde naar projecten waar zij aan mee doet. Ik ook niet in het huis mocht komen(ik mag nu wel zo af en toe op hun terras zitten)en ik mijn eigen potje moet koken op het backpackers terrein.
Op zich geen probleem. Ik heb een kamer alleen voor zo lang het duurt(als het druk wordt komen er nog 3 mensen bij). Het kost me $8 per nacht dus ja ik kan weinig eisen toch???Prima douche en toilet.
De eerste dag heeft Nienke me een beetje rondgeleid, het huis laten zien, de supermarkt en wt straten rondom het huis. Samen met Rianne zijn we uiteten gegaan in een restaurant om de hoek en dat was heerlijk.Om half 10 storte ik in dus ben naar mijn matje gegaan.
Nienke had voor elkaar gekregen dat ik haar de volgende middag naar haar school mocht brengen, moest dan wel in de auto blijven zitten??
De volgende ochtend lekker aan het zwembad gezeten met een zelf gemaakt ontbijtje. Inmiddels was de stroom uitgevallen dus geen water dus geen douche en geen kopje thee.
De ochtend lekker door gekomen aan het zwembad met een boek. 'smiddags Nienke weg gebracht en dit was geweldig. Onverharde wegen, rennende kinderen en zelfs ondanks de droogte bomen met bloemen. Het schooltje is meer een schuur waar keurig een klas kinderen achter hun tafeltjes zaten en opstonden toen ik binnen kwam.(ik ben toch de bus uitgegaan, de chauffeur Benny gaf mij 5 minuten)
De kindertjes die buiten speelden wilden allemaal op de foto.
Toen Nienke s'middags thuis kwam zijn we naar een voetbalwedstrijd van kindertjes geweest die worden gecoached door 2 vrijwilligers van het huis. Daar was ook Wilma. Zij is hier ook voor een maand.Zij is 40 en doet mij erg denken aan mijn vriendin Lineke.Daar hebben we gesproken met een jongeman die deze kinderen wil helpen om te sporten. Hij heeft een functie bij het ministerie van sports. Een slimme knul. Hij was verrast te horen dat de vrijwilligers zo veel geld moesten betalen om hier te komen helpen. Hij wil misschien iets opzetten en wil daar graag nog eens over praten. Het weekend gaat hij ons rondleiden dus spreken we hem nog een keer.Toen we terug kwamen en ik mijn eten wilde klaar maken viel weer de stroom uit. Inmiddels werd het donker dus ik was van plan iets te halen bij het restaurant om de hoek. Deze was dicht dus ja nu kijken wat er nog te halen was. Wilma kwam er ook aan lopen, zij kon haar eten ook niet opwarmen dus zocht mij om samen wat te eten. Uiteindelijk hebben we broodjes in de supermarkt gehaald en zijn in het pikkedonker weer terug gelopen. Je zag geen hand voor ogen. Het heeft tot 9 uur geduurd. Er waren geen kaarsen dus het was echt in het donker zitten. De meiden baalden, dit was de zoveelste keer.Maar dan roepen ze Yes this is Africa!!
Ik ga met de kippen op stok. Voor 10 uur lig ik erin. De rest ging om 9 uur zich al klaar maken.Vandaag een warme dag. Even met de chauffeur naar Nienke haar school geweest om haar te halen. Hij heeft me stiekem een kleine tour gegeven. Ik mocht even nienke haar klas in. Daar gingen de kinderen staan en werd ik in koor welkom geheten. Ze hebben mij allemaal een brief geschreven met Dear Helene er boven en daar hun verhaal onder heel schattig
Hier dan een bericht van mij uit Livingstone, Zambia.
Ik ben zondagmiddag va huis vertrokken. Was om 17.00 op schiphol dus had nog uren de tijd om op mijn gemak te kijken waar ik precies heen moest.De vlucht naar Frankfurt vertok iets later dus moest ik rennen om mijn vlucht naar Johannesburg op tijd te halen. Deze ging prima. Ik had een geweldige plek, genoeg been ruimte en aan het raam.Toch nog wat kunnen slapen. Rond half 9 in Johannesburg om om 10.00 weer te vertrekken, dit werd 11.00. Het was nog 1½ uur vliegen naar Livingstone. Daar hoorde ik Nienke al roepen. Eve nog wat papieren invullen, stempel in het paspoort en mijn koffer pakken en ik kon aan mijn avontuur beginnen.
Nienke en Rianne stonden mij op te wachten amen met e chauffeur en een meisje die net was aangekomen uit Londen. Het was een korte rit naar het huis waar Nienke verblijft dus kreeg nog niet echt veel te zien.
Wel vertelde Nienke dat de organisatie erg moeilijk deed over het feit dat ik graag een paar keer met haar mee wilde naar projecten waar zij aan mee doet. Ik ook niet in het huis mocht komen(ik mag nu wel zo af en toe op hun terras zitten)en ik mijn eigen potje moet koken op het backpackers terrein.
Op zich geen probleem. Ik heb een kamer alleen voor zo lang het duurt(als het druk wordt komen er nog 3 mensen bij). Het kost me $8 per nacht dus ja ik kan weinig eisen toch???Prima douche en toilet.
De eerste dag heeft Nienke me een beetje rondgeleid, het huis laten zien, de supermarkt en wt straten rondom het huis. Samen met Rianne zijn we uiteten gegaan in een restaurant om de hoek en dat was heerlijk.Om half 10 storte ik in dus ben naar mijn matje gegaan.
Nienke had voor elkaar gekregen dat ik haar de volgende middag naar haar school mocht brengen, moest dan wel in de auto blijven zitten??
De volgende ochtend lekker aan het zwembad gezeten met een zelf gemaakt ontbijtje. Inmiddels was de stroom uitgevallen dus geen water dus geen douche en geen kopje thee.
De ochtend lekker door gekomen aan het zwembad met een boek. 'smiddags Nienke weg gebracht en dit was geweldig. Onverharde wegen, rennende kinderen en zelfs ondanks de droogte bomen met bloemen. Het schooltje is meer een schuur waar keurig een klas kinderen achter hun tafeltjes zaten en opstonden toen ik binnen kwam.(ik ben toch de bus uitgegaan, de chauffeur Benny gaf mij 5 minuten)
De kindertjes die buiten speelden wilden allemaal op de foto.
Toen Nienke s'middags thuis kwam zijn we naar een voetbalwedstrijd van kindertjes geweest die worden gecoached door 2 vrijwilligers van het huis. Daar was ook Wilma. Zij is hier ook voor een maand.Zij is 40 en doet mij erg denken aan mijn vriendin Lineke.Daar hebben we gesproken met een jongeman die deze kinderen wil helpen om te sporten. Hij heeft een functie bij het ministerie van sports. Een slimme knul. Hij was verrast te horen dat de vrijwilligers zo veel geld moesten betalen om hier te komen helpen. Hij wil misschien iets opzetten en wil daar graag nog eens over praten. Het weekend gaat hij ons rondleiden dus spreken we hem nog een keer.Toen we terug kwamen en ik mijn eten wilde klaar maken viel weer de stroom uit. Inmiddels werd het donker dus ik was van plan iets te halen bij het restaurant om de hoek. Deze was dicht dus ja nu kijken wat er nog te halen was. Wilma kwam er ook aan lopen, zij kon haar eten ook niet opwarmen dus zocht mij om samen wat te eten. Uiteindelijk hebben we broodjes in de supermarkt gehaald en zijn in het pikkedonker weer terug gelopen. Je zag geen hand voor ogen. Het heeft tot 9 uur geduurd. Er waren geen kaarsen dus het was echt in het donker zitten. De meiden baalden, dit was de zoveelste keer.Maar dan roepen ze Yes this is Africa!!
Ik ga met de kippen op stok. Voor 10 uur lig ik erin. De rest ging om 9 uur zich al klaar maken.Vandaag een warme dag. Even met de chauffeur naar Nienke haar school geweest om haar te halen. Hij heeft me stiekem een kleine tour gegeven. Ik mocht even nienke haar klas in. Daar gingen de kinderen staan en werd ik in koor welkom geheten. Ze hebben mij allemaal een brief geschreven met Dear Helene er boven en daar hun verhaal onder heel schattig
-
20 Oktober 2010 - 14:12
Ed & El:
Gelijk al enthousiast! Mooi zo. Goed te horen dat je je daar wel redt zonder Busato of andere terrassen. Ze hebben toch wel een wijntje voor je in 't vat? Veel plezier -
20 Oktober 2010 - 17:12
Judith:
Lieve helene en nienke,
Heerlijk dat je het zo naar je zin hebt helene. Ook de warmte zal je wel fijn vinden. Jammer dat je niet mee mag naar de projecten, waarom is dat?
Gezellig hoor die berichten, ik kijk alweer uit naar hetvolgende.
groetjes -
20 Oktober 2010 - 19:38
Joy:
Zo leuk om te lezen hoe jij/jullie het daar hebben. Gek, dat de organisatie een beetje dwarsligt. Maar zo te lezen maken de lieve mensen weer een hoop goed. Veel plezier nog!
Groetjes
-
20 Oktober 2010 - 22:27
Jan Verkerk:
Dag Helene ik ben net thuis vanavond de vloer gelegd in Rick en Eva hun nieuwe huis voor Nienke moest ik met spoed het mailadres van Ed doorgeven en dat is
braad@casema.nl en ik ga gauw naar bed morgen weer vroeg op groeten Jan -
22 Oktober 2010 - 19:30
Marjolein:
Klinkt goed mam, leuk! Veel plezier. X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
